Coronajournaal (38)

Iedere dag schrijft iemand uit onze gemeente een stukje over haar of zijn dag in deze vreemde tijd.

Vandaag Arno Hulzebosch

Het is waardevol van elk moment wat te leren. Tenminste… dat probeer ik, in deze tijd komt eenieder voor een uitdaging te staan. Ik hoop oprecht dat het goedkomt met die mensen die zwaar getroffen worden door het virus, hetzij de gezondheid of wellicht een eigen bedrijf en mijn gebeden zijn met jullie.

Als student is het allemaal even wennen, een docent die je achter de vodden aan zit dat je moet opschieten met een opdracht maakt via de mail toch wat minder indruk dan dat hij dat persoonlijk doet. Dus jezelf blijven motiveren en goed plannen is nu belangrijker dan ooit. Een uitdaging maar ook een leermoment, waar ik een paar weken geleden vol goede moed aan school begon in mijn kamertje thuis en binnen een uur mijn aandacht al kwijt was door alle afleidingen die het internet biedt, kan ik mij nu langdurig concentreren en manieren vinden om die concentratie vast te houden.

Ik zou naar Zwitserland gaan voor een stage opdracht, helaas gaat dit allemaal niet door wat een teleurstelling is. Maar deze tijden brengen ook voordelen, meer mensen zijn bij ons thuis. Ik heb meer tijd om door te brengen met de mensen die belangrijk zijn in mijn leven. Thuis samen lunchen bijvoorbeeld zijn kleine dingen die wij heel lang niet meer gedaan hebben maar waar we nu weer tijd voor hebben. Kleine dingen waarvan ik kan genieten en waar ik ook dankbaar voor ben.

Ik wens iedereen het beste toe! En hopelijk tot snel!

Nog meer lezen? Zie Kerk-zijn in het coronatijdperk

Coronajournaal (36)

Iedere dag schrijft iemand uit onze gemeente een stukje over haar of zijn dag in deze vreemde tijd.

Vandaag Nelleke Slotman

We mogen elke dag met onze hond Floki naar het bos. Dit is een heerlijk moment, even genieten van de prachtige natuur, de frisse lucht en een blije hond. 

Sinds de coronatijd is het allemaal anders. Ik heb een eigen onderneming voor bloemen en planten styling. Normaal zou ik nu druk zijn met bruiloften, helaas zeggen de bruidsparen af of verplaatst het naar later dit jaar of volgend jaar. Ik vind het heel jammer dat ik mijn passie nu niet volledig kan uitvoeren. Maar mijn gedachtes gaan uit naar alle bruidsparen. Je kijkt al een jaar uit naar de grote dag, alles gepland en nu dit. Iets wat je nooit hebt kunnen bedenken, gebeurt toch!

Ik ben ontzettend dankbaar voor mijn werk. Het is een spannende tijd nu met een eigen onderneming. Maar ik ben zo blij met alle lieve reacties van mijn klanten en de mensen om ons heen. We kijken meer naar elkaar om! Je ziet veel mooie reacties als je voor de deur staat met een boeket bloemen. Blij en verrast ook veel mensen zijn emotioneel, omdat ze hun familie moeten missen. Dit raakt ons.

Het is een spannende onzekere tijd voor ons allemaal, toch voelen we ons gedragen door Gods hand. Houd vol! 

Nog meer lezen? Zie Kerk-zijn in het coronatijdperk

Coronajournaal (35)

Iedere dag schrijft iemand uit onze gemeente een stukje over haar of zijn dag in deze vreemde tijd.

Vandaag Reinier en Agnes Kersbergen

Het gewone leven gaat ook gewoon door tijdens coronatijd, hoewel het in het begin allemaal anders liep dan verwacht. Hoe wij in het begin voor de grap nog riepen: “3 weken in quarantaine? Ik teken ervoor, lekker rustig aan doen en niks hoeven…” Werd het in werkelijkheid ongeveer heel Nederland in quarantaine en moesten we als gezin ook wennen aan de hele dag bij elkaar in huis zitten en geen leuke uitjes te kunnen doen, maar in plaats daar van wat thuisonderwijs te begeleiden en de jongsten te entertainen, ook op de dag dat ze normaal gesproken naar het kinderdagverblijf gaan. Wat een prikkels zo nu en dan in huis! Gelukkig vonden we hierin ook wel weer een weg, en hielp het prachtige weer ontzettend mee. Wat een cadeau!

Ook een tijd om (een poging te doen) om zelf meer Bijbel te lezen en andere boeken die al tijden in de boekenkast stonden eindelijk eens van de binnenkant te bekijken.
Niet meer een volgeplande agenda en van afspraak tot afspraak leven, maar echt helemaal géén afspraken is best bijzonder.
Maar wat hetzelfde blijft is dat God is wie Hij is. In drukke tijden, waarin we soms minder bewust met Hem bezig zijn, maar ook in deze tijd waarin we er soms juist meer ruimte voor ervaren.
We weten het zeker: Hij zorgt en bewaart en is er altijd. Ook al leven er ook wel vragen en zorgen. Niet alleen over corona, maar zo schrokken wij enorm van het nieuws dat een buurman van ons vorige week werd getroffen door een dodelijk ongeval. Hij was nog geen 50 jaar en zijn zoontje is ongeveer even oud als onze oudste. Het trok ons even uit de ‘corona bubbel’; er is nog zoveel meer leed wat er naast corona (helaas) ook nog steeds is.

Coronajournaal (33)

Iedere dag schrijft iemand uit onze gemeente een stukje over haar of zijn dag in deze vreemde tijd.

Vandaag Mariska Schreurs 

Ik wil jullie graag vertellen hoe ik deze vreemde tijd beleef.

Zoals jullie weten woon ik in “Iris” een woning van de Rozelaar. Het gaat goed met mij, al vind ik wel veel dingen lastig nu. Ik vind het lastig dat we nu veel binnen zijn en nergens naar toe kunnen. We wandelen gelukkig wel iedere dag. Dat is ook goed voor mij, want doordat ik minder beweeg, heb ik soms iets meer last van mijn rug gekregen.

Normaal ga ik soms in het weekend naar mijn ouders en zie ik daar ook mijn zus. Dat kan nu niet meer en dat vind ik erg jammer. Ik mis ze heel erg. Maar gelukkig gaan ze een webcam regelen zodat ik ze kan zien. Ik bel nu ook vaak met ze.

Ook mis ik wel de mensen van de kerk. De praatjes en het koffie drinken. Op zondag kijken we nu met elkaar naar de dienst van de EO. Dat is ook mooi. Ik heb heel veel kaarten gekregen van jullie, daar ben ik echt heel blij mee! Ik heb er 48 gekregen! En wil jullie daar heel erg voor bedanken! Echt leuk!

Mijn werk is nu ook anders. Ik kan niet meer naar de Rozerie en mis het contact met de klanten. Verder mis ik de mensen van de Rozelaar, die ik normaal tegen kom in de gangen bij de werkplek. Ook mijn vriendin Femke kan ik nu niet meer zien. We doen nu arbeidsmatig werk in de huiskamer van Iris. Eerst deed ik wat anders, maar dat lukte niet meer doordat het materiaal te scherp was. We hebben het goed en gezellig met elkaar, maar ik hoop dat we snel weer alles mogen oppakken.

Ik doe jullie allemaal de groetjes en nogmaals bedankt voor alle kaarten!

Nog meer lezen? Zie Kerk-zijn in het coronatijdperk

Coronajournaal (31)

Iedere dag schrijft iemand uit onze gemeente een stukje over haar of zijn dag in deze vreemde tijd.

Vandaag Anne-Marie Hoekstra

Vorige week dinsdagavond zaten we weer stil en verwachtingsvol met elkaar voor de TV, want Mark Rutte mocht ons vertellen hoe de komende weken eruit gaan zien voor ons. Zelfs Madee en Filou waren stil, want voor iedereen is er weer iets anders van belang!
Madee was ontzettend blij, juichte in stilte, want ze mag na de vakantie weer naar school. Hoe dat eruit gaat zien, dat weten we nog niet en dat maakt voor haar niet uit. Ze mist haar juffen en vriendjes ontzettend en zegt iedere ochtend heel zelfverzekerd: vandaag maak ik geen huiswerk, mam! Het is dan ook een hele klus om haar aan het werk te krijgen. Gelukkig stuurt de juf dagelijks rond 8.30 uur een filmpje, waardoor ze stiekem toch aan het werk gaat.
Lennart en Jens hoopten net als de kappers, dat zij weer mogen gaan knippen, want die haren groeien maar door. Helaas! Daarnaast hebben zij met elkaar besloten dat ik niet de beste thuiskapster ben, dus die haren groeien voorlopig nog door... Mocht u hen in de komende tijd voorbij zien fietsen met een pet op, dan is er hier met de schaar iets niet goed gegaan!
Dana heeft haar JFC-tijd anders afgerond dan ze had verwacht, maar haar laatste toets heeft ze afgelopen woensdag gehad en het ziet ernaar uit dat ze haar MAVO-diploma op zak heeft!#dankbaar